Kultowe Klasyki: Krew dla Drakuli

„Krew dla Draculi” to wspaniały i jednocześnie dziwny horror Paula Morrissey’a, bliskiego współpracownika Andy’ego Warhola. Słynny wampir ma tu twarz i zabójczą wymowę legendarnego niemieckiego aktora Udo Kiera.

W jego wydaniu Dracula to werterowski typ, który dramatycznie kaszle i we wszystkim polega na Antonie, swym wiernym lokaju. To właśnie sługa wpada na pomysł, jak przywrócić policzkom hrabiego nieco rumieńca: Dracula musi pojechać do Włoch i tam zażyć świeżego powietrza oraz krwi dziewic. Włoska wieś jest malownicza, a w pobliżu hrabiego mieszka zubożała arystokratyczna rodzina z czterema córkami. Niestety, problem ich dziewictwa został już rozwiązany przez posągowego gajowego (ikona kontrkultury Joe Dallesandro).

Przygotujcie się na liczne sceny bezpruderyjnego seksu i mieszkankę akcentów tak obezwładniającą, że śmierć z rąk Draculi wyda wam się najlepszym rozwiązaniem. Bądźcie też gotowi na silny powiew kultu. „Krew dla Draculi” to film-ikona, jest pełen wdzięku i urzeka dość przewrotnym poczuciem humoru twórców. Młody Udo Kier wspaniale wypada jako próżny wampir-hipochondryk, który drży jedynie przed swoim zaskakująco władczym służącym.

Paul Morrissey wyreżyserował „Krew dla Draculi” we Włoszech, po rozmowie z Romanem Polańskim, który podsunął mu pomysł realizacji filmu 3D o Potworze Frankensteina. Morrissey zaczął więc zdjęcia do dwóch projektów: „Flesh for Frankenstein” i właśnie do „Krwi dla Draculi”. Polski reżyser miga nawet na dalekim czwartym planie tego drugiego filmu. Po prostu nie mrugajcie na scenie w tawernie.

Film sygnowany jest nazwiskiem Andy’ego Warhola, a wspomniany już Joe Dallesandro to jedna z największych legend kina okresu rewolucji seksualnej. Wstrząsająco przystojny przyjmował role męskich prostytutek oraz wyrzutków i stał się ikoną LGBT+. Niedawno wrócił z emerytury i wystąpił w filmie „Babilon”. [Marta Górna z „Górna Ogląda” dla Kultowych Klasyków]