Stokrotki

Stokrotki (Sedmikrásky, 1966) w reżyserii Věry Chytilovej to czechosłowacka surrealistyczna tragikomedia, uznawana za jeden z najważniejszych filmów czechosłowackiej Nowej Fali. Opowiada o dwóch młodych bohaterkach, obu noszących imię Marie (w tych rolach Jitka Cerhová i Ivana Karbanová), które buntują się przeciwko społecznym normom i konwenansom. Film stanowi satyrę na mieszczańską dekadencję oraz krytykę autorytaryzmu – zarówno patriarchatu, jak i stalinizmu – co sprawiło, że został zakazany w socjalistycznej Czechosłowacji. Bohaterki, przedstawione jako szalone tricksterki i buntowniczki, żarłocznie konsumują, ośmieszają mężczyzn i niszczą przestrzeń publiczną, działając niczym produkt brutalnego, mechanicznego świata, którego rytm wyznaczają przemoc i destrukcja.

Film wyróżnia się niezwykle eksperymentalną formą. W warstwie wizualnej Stokrotki eksplodują kolorami: dynamiczne zmiany barw, przejścia z czerni i bieli do krwistej czerwieni i psychodelicznych palet podkreślają anarchistyczny charakter filmu. W jednej z najbardziej symbolicznych scen dziewczyny tną ekran filmowy na kawałki, zamieniając rzeczywistość w abstrakcyjne malarstwo – dosłownie dekonstruując kino i świat, w którym żyją.

Stokrotki pokazujemy w ramach przeglądu Klasyka Kina Czechosłowacji, organizowanego we współpracy z Czeskim Centrum i Instytutem Słowackim w Warszawie.